Γιατί το παιδί μου είναι επιθετικό;

thimwmeno_paidi-590_b“ανησυχώ για το παιδί μου, χτυπάει, κλωτσάει, τσιμπάει, δαγκώνει και όλα αυτά επειδή δεν έχει μάθει να περιμένει και να ζητάει με όμορφο τρόπο αυτό που θέλει” Τα λόγια ενός γονέα όταν απευθύνεται για βοήθεια σε κάποιον ειδικό !

Ποια είναι η αλήθεια

Η επιθετικότητα είναι μια φυσιολογική συναισθηματική αντίδραση των παιδιών που σχετίζεται με την ανάπτυξή τους και εμφανίζεται περίπου μέχρι την ηλικία των τριών ετών. Τα παιδιά που είναι επιθετικά προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να επιβάλλουν τη γνώμη τους διότι δεν έχουν αναπτύξει πλήρως τον λόγο και δεν μπορούν να διεκδικήσουν ή να διαπραγματευτούν με την συνομιλία τα θέλω τους και τις επιθυμίες τους. Ως αποτέλεσμα τείνουν να να είναι κατά κάποιο τρόπο επιθετικά.

Από τριών ετών και μετά όπου τα παιδιά πλέον έχουν αποκτήσει την ικανότητα του λόγου, συνήθως μειώνεται η επιθετική συμπεριφορά που σχετίζεται με (τσιμπήματα, χτυπήματα, κλωτσιές, δαγκώματα κ.ο.κ). Βεβαία υπάρχουν και περιπτώσεις που είτε συνεχίζεται η ίδια συμπεριφορά είτε παρόλο που έχει μειωθεί εκδηλώνεται πλέον με άλλους τρόπους κυρίως λεκτικούς.

Πού οφείλεται αυτή η επιθετικότητα

Σκοπός του παιδιού όταν επιτίθεται είναι κυρίως να προκαλέσει πόνο και άγχος στους άλλους. Τα αίτια αναφέρονται παρακάτω

  1. όταν θέλουν να διεκδικήσουν κάτι και δεν γνωρίζουν πώς (ηλικία όχι μεγαλύτερη των τριών)
  2. όταν οι γονείς τους κάνουν συνεχώς παρατηρήσεις
  3. όταν οι γονείς χρησιμοποιούν αυστηρές τιμωρίες για τα παιδιά, έμμεσα και άθελα το ίδιο το παιδί επιθυμεί σε ανάλογη περίπτωση να φερθεί επιθετικά. Οι γονείς γίνονται πρότυπα για τα παιδιά 
  4. όταν οι γονείς επιβραβεύουν ή τιμωρούν για την ίδια πράξη (αστάθεια χαρακτήρα)

Τί θα πρέπει να κάνετε ως γονείς  

Αρχικά, ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΣΑΣ

όταν το παιδί είναι ακόμα μικρό

  • προσπαθήστε να του αποσπάσετε την προσοχή με κάτι που του προκαλεί ενδιαφέρον
  • κατέβετε στο ύψος του και δείξτε του ότι είστε συνομήλικοι και δεν υπάρχει λόγος να φωνάζει
  • απομακρύνετε με τρόπο αυτό που το “εξοργίζει” και προσπαθήστε να παίξετε μαζί του με πιο ήρεμα παιχνίδια που του προκαλούν τον ενδιαφέρον

όταν το παιδί είναι πιο μεγάλο

  • να μιλάτε πάντα ήρεμα ακόμα κι αν φωνάζει (χωρίς να του δείχνετε ότι το αγνοείτε, ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΣΑΣ)
  • ακόμα κι αν υπάρχει διαφωνία ανάμεσα στο ζευγάρι, αφήστε το παιδί να αντιληφθεί ότι οι γονείς του δεν συμφωνούν σε κάτι αλλά παρόλα αυτά λύνουν τα προβλήματά τους με ήρεμο τρόπο. Μην αφήσετε το παιδί να πιστεύει ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στην οικογένεια
  • βοηθήστε το να κοινωνικοποιηθεί. Βγείτε έξω μαζί, στο σούπερ μάρκετ, στις τράπεζες και οπουδήποτε συναναστρεφόμαστε με κόσμο και “δείξτε” πώς πρέπει να λειτουργούμε στην καθημερινής μας ζωή
  • όταν το παιδί είναι θυμωμένο μην προσπαθήσετε να του αλλάξετε γνώμη, αφήστε το να ηρεμήσει και το συζητάτε μετά
  • θέστε του όρια. Τί μπορεί και τί δεν μπορεί να κάνει π.χ. (“λυπάμαι που δεν θες να διαβάσεις, δεν μπορείς όμως να παίξεις με το Play station γιατί όταν το αγοράσαμε συμφωνήσαμε πως για να το χρησιμοπείς θα πρέπει να είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου”) – πειθαρχείτε με τον ίδιο τρόπο ΠΑΝΤΑ
  • θέστε του πρωτοβουλίες. Δείξτε του ότι του έχετε εμπιστοσύνη και θέλετε να σας βοηθήσει
  • να επαινείτε την θετική του συμπεριφορά και να την ενισχύετε π.χ (“με έκανες πολύ περήφανη για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκες το ζήτημα με τον αδερφό σου σήμερα το πρωί”)
  • να δείχνετε πόσο πολύ απογοητευτήκατε με μια κακή του συμπεριφορά ΜΗΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΛΈΠΕΤΕ
  • να απευθύνεστε σε ειδικούς όταν τίποτα από αυτά δεν είναι εφικτό και αντιμετωπίζετε σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς τόσο μέσα στο σπίτι όσο και έξω από αυτό.
Μαριλένα Κιτσάκη

Comments

comments