Χρόνιο πυελικό άλγος ονομάζουμε τον πόνο που εντοπίζεται στο κατώτερο τμήμα της κοιλιάς(από το ύψος του ομφαλού εως και την λεκάνη) και διαρκεί για χρονικό διάστημα τουλάχιστον 3 μηνών συνεχώς ή για τουλάχιστον 6 μήνες διαλειπόντως.

Ο πόνος αυτός δεν σχετίζεται με την εγκυμοσύνη ,είναι αρκετά σοβαρός ώστε να προκαλεί λειτουργική αναπηρία, χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή και ίσως χειρουργική θεραπεία. Έχει δυσμενή επίδραση στην ζωή της ασθενούς και ενίοτε και στην οικογένειά της.

 

Είναι αρκετά συχνό με ποσοστό που αγγίζει εκείνο του άσθματος και της οσφυαλγίας. Κάθε γυναίκα έχει 33% πιθανότητα να εμφανίσει στην ζωή της χρόνιο πυελικό άλγος. Το άλγος μπορεί να σχετίζεται ή όχι με την έμμηνο ρύση και αποτελεί ΣΥΜΠΤΩΜΑ και όχι νόσο. Λόγω της κοινής νεύρωσης της μήτρας και των εξαρτημάτων της με το κατώτερο τμήμα του παχέως εντέρου, συχνά περιπλέκονται τα πράγματα,αφού πολλά όργανα μπορούν να προβάλλουν τον πόνο στο κατωτερο τμήμα της κοιλιάς.

Στο 20% των περιπτώσεων το αίτιο είναι γυναικολογικό και στο υπόλοιπο ποσοστό το αίτιο μπορεί να είναι γαστρεντερολογικό,ουρολογικό,ορθοπεδικό καθώς και συναισθηματικής φύσης διαταραχή. Από τα γυναικολογικά αίτια συχνότερα είναι η δυσμηνόρροια, η ενδομητρίωση, οι φλεγμονές των σαλπίγγων και των ωοθηκών,οι συμφύσεις, η αδενομύωση, οι κύστεις ωοθηκών, τα ευμεγέθη ινομυώματα, η χαλάρωση των πυελικών τοιχωμάτων και πολλά άλλα. Στα μη γυναικολογικά αίτια συχνότερο είναι το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου, φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου, κήλες , κακοήθεις μάζες,διάμεση κυστίτιδα, χρόνια κυστίτιδα και το σύνδρομο της επώδυνης κύστης. Οι συναισθηματικές διαταραχές αποτελούν πολύ συχνή αιτία, μια και αν δεν αποδειχθεί κάτι από τα παραπάνω το χρόνιο πυελικό άλγος αποδίδεται σε ψυχογενή αίτια στο 30-60% των περιπτώσεων.Η κατάθλιψη, η ύπαρξη χρόνιου stress, το ιστορικό σεξουαλικής ή σωματικής κακοποίησης (στην παιδική κυρίως ηλικία), προδιαθέτουν στο χρόνιο πυελικό άλγος. Η διαταραχή της ψυχολογικής κατάστασης κάνει τον πόνο χειρότερο και ο πόνος με την σειρά του επιδεινώνει την ψυχολογική κατάσταση. Μπορούμε να πούμε έτσι ότι το χρόνιο πυελικό άλγος και η κακή ψυχολογική κατάσταση αλληλοεμπλέκονται σε ένα φαύλο κύκλο ενδυνάμωσης του πόνου.
Η διερεύνηση του χρόνιου πυελικού άλγους γίνεται με το ιστορικό και την κλινική εξέταση, τον εργαστηριακό έλεγχο, καθώς και το ενδοκολπικό υπερηχογράφημα. Χρυσός κανόνας στην διερεύνηση της αιτίας όταν με τα παραπάνω μέσα δεν εντοπιστεί αιτιολογία είναι η διαγνωστική λαπαροσκόπηση. Η θεραπεία του χρόνιου πυελικού άλγους περιλαμβάνει την θεραπεία της υποκείμενης αιτίας (π.χ ενδομητρίωση , αφαίρεση ευμεγέθους ινομυώματος).Σε περιπτώσεις που ακόμη και η λαπαροσκόπηση είναι αρνητική για κάποια νόσο υπάρχουν φαρμακευτικά σκευάσματα που μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των ασθενών. Δυστυχώς στο 30% των περιπτώσεων παρόλο που θα ολοκληρωθεί όλος ο απαραίτητος έλεγχος δεν θα βρεθεί η αιτία του χρόνιου πυελικού άλγους. Αρκετά συχνά, όταν δεν ανευρίσκεται οργανικό αίτιο και μετά από τη διαγνωστική λαπαροσκόπηση (περίπου 60% των περιπτώσεων) μπαίνει η διάγνωση ψυχογενούς παράγοντα για τη φύση των συμπτωμάτων. Όσο περισσότερο χρονίζει το πρόβλημα, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η διαφορική διάγνωση από ένα οργανικό αίτιο.

Επίσης, το χρόνιο άλγος μπορεί να επιδεινώσει μια ψυχολογική διαταραχή, προκαλώντας σεξουαλική δυσλειτουργία, κοινωνική απόσυρση, συναισθηματική φόρτιση και κατάθλιψη. Ένα ποσοστό 0,2-2% των ασθενών παρουσιάζουν ψυχιατρική διαταραχή σωματοποίησης των συμπτωμάτων τους. Η διαφορετικότητα στην προσωπικότητα και τις συνήθειες της κάθε γυναίκας παίζει σημαντικό ρόλο στη στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος.

Comments

comments