Πώς να διδάξετε τα παιδιά σας να ζητάνε ‘συγνώμη’

teach_apologyΤα παιδιά συνήθως δεν νιώθουν την ανάγκη ότι πρέπει να ζητήσουν συγνώμη για πράγματα που οι γονείς και οι δάσκαλοι νομίζουν ότι αξίζει μια συγνώμη. Και ακόμα και όταν πρόκειται να ζητήσουν συγνώμη, πολλές φορές το κάνουν γιατί θεωρούν ότι είναι ένας εύκολος τρόπος να ξεφύγουν δίνοντας από την μια ικανοποίηση στους ενήλικες και από την άλλη έναν γρήγορο τρόπο να επιστρέψουν στο παιχνίδι τους χωρίς κανένα τίμημα.

Το να διδάξεις ένα παιδί να ζητήσει συγνώμη και πώς να επανορθώσει για κάτι που έκανε και πλήγωσε κάποιον άλλον είναι μια σταδιακή διαδικασία. Πριν ζητήσει ένα παιδί συγνώμη πρέπει αρχικά να κατανοήσει τι έκανε λάθος…

Ένα παιδί ηλικίας μεταξύ 3 και 5 ετών είναι αδύνατο να κατανοήσει τι έκανε λάθος αφού ακόμα βρίσκεται στην φάση του ”εγώ” όπου του ανήκουν τα πάντα. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουν σε αυτή την ηλικία γιατί ζητάμε συγνώμη.

Για παράδειγμα (1ο στάδιο) μπορούμε να πούμε:

“ζητάμε συγνώμη όταν κάνουμε κάτι που πονάει π.χ. χτυπάμε, ή ενοχλεί κάποιον” (θέτουμε τον κανόνα)

Δεδομένου ότι σε αυτή την ηλικία τα παιδιά δεν είναι σε θέση να βάλουν τον εαυτό τους διανοητικά στη θέση του άλλου, πρέπει να ενθαρρύνουμε την ενσυναίσθησή τους λέγοντάς του πώς αισθάνεται το άλλο παιδάκι.

Για παράδειγμα: (2ο στάδιο)

“Η Χριστίνα κλαίει γιατί της πήρες το αρκουδάκι της. Πώς νομίζεις ότι αισθανεται γι’αυτό; Εσύ πώς θα ένιωθες αν σου έκανε το ίδιο;” (ενσυναίσθηση) 

Το να δίνεις στο παιδί έναν συγκεκριμένο λόγο για να επανορθώσει είναι ένα σημαντικό μέρος οποιασδήποτε απολογίας.

Είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να ζητάνε συγνώμη και όχι να τα αναγκάζουμε. Αν συμβεί το δεύτερο τότε η απολογία σαν πράξη δεν έχει κανένα νόημα και απλά είναι μια έξοδος για το παιδί να ξεφύγει.

Αν το παιδί είναι πολύ θυμωμένο και αρνείται να ζητήσει συγνώμη τότε κάντε το εσείς για χάρη του. Για παράδειγμα πείτε μπροστά του….

“σου ζητάω συγνώμη εκ μέρους της Κατερίνας γι ‘αυτό που συνέβη” (ενθάρρυνση και παραδειγματισμός)

Επίσης είναι πολύ σημαντικό να ζητάμε κι εμείς συγνώμη από τα παιδιά για τις πράξεις μας. Έτσι τους διδάσκουμε ότι η συγνώμη δεν είναι μόνο για τα παιδιά. Με αυτόν τον τρόπο νθαρρύνουμε την αυτοπεποίθησή τους και διευκολύνουμε το παιδί να μιλήσει τόσο για τα συναισθήματά του και αλλά να εκφράσει τη λύπη του.

Μαριλένα Κιτσάκη

Comments

comments