Στρές και γονιμότητα, ο άγνωστος συνδετικός κρίκος

“Προσπαθείς πάρα πολύ…”

“Είσαι πολύ αγχωμένη/ος. Χαλάρωσε και θα συμβεί.”

“Πρέπει να ηρεμήσεις και η φύση θα κάνει τα υπόλοιπα.”

Αν προσπαθείτε πάνω από 6 μήνες να μείνετε έγκυος, προφανώς θα έχετε χάσει το μέτρημα για το πόσες φορές οι φίλοι και η οικογένεια σας σας συμβούλευσαν με τον παραπάνω ή παραπλήσιο τρόπο.

Παρ’ότι το “Προσπαθείς πάρα πολύ…” υπήρξε κάποτε μια κοινή έννοια , οι δραματικές αλλαγές που επιτελέστηκαν, ειδικά την τελευταία δεκαετία, στην θεραπεία της υπογονιμότητας, έκαναν πέρα αυτή την ιδέα.

Σήμερα ο τροχός γύρισε ξανά και οι γιατροί, για άλλη μια φορά , πιστεύουν ότι το στρές και μερικές φορές το “Προσπαθείς πάρα πολύ…”, μπορεί τελικά να παίζουν ένα ρόλο που φτάνει έως και το 30% σε όλα τα προβλήματα υπογονιμότητας.

Αυτό καθιστά ακόμα πιο σημαντικό το γεγονός, να επικεντρώθουν οι μελέτες που διενεργούνται στα φυσιολογικά αποτελέσματα του στρές και πώς αυτά παίζουν κάποιο ρόλο στη σύλληψη.

Παρ’ ότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα για μπορέσουμε να το συνδέσουμε με ένα καθαρό και καταφανή τρόπο, πολλοί πιστεύουν πως είναι απλά θέμα χρόνου έως ότου συνδέσουμε τις κουκίδες και δούμε την πλήρη εικόνα.

Τι ξέρουμε έως τώρα είναι: Αν εφαρμόσουμε τεχνικές περιορισμού του στρές, κάτι συμβαίνει σε ορισμένες γυναίκες , που τους επιτρέπει να μείνουν έγγυες, ενώ πριν δεν μπορούσαν.
Ενώ η ακριβής σύνδεση του στρές με την γονιμότητα παραμένει ακόμη μυστήριο, πιστεύεται ότι ορμόνες όπως η κορτιζόλη και η επινεφρίνη —οι οποίες αυξάνονται και παραμένουν αυξημένες σε περιόδους χρονίου στρές—παίζουν ένα ρόλο κλειδί.

Επίσης πιστεύεται ότι με την μείωση του στρές είναι πιθανόν να βελτιστοποιείτε η δράση πρωτεϊνών στο βλεννογόνο της μήτρας καθώς επίσης ότι η μείωση αυτή του στρές μπορεί να αυξάνει την ροή του αίματος στην μήτρα, το οποίο επηρρεάζει με την σειρά του, τη σύλληψη.

“Το στρές μπορεί να πυροδοτεί μια σειρά αντιδράσεων στο σώμα μιας γυναίκας και κάτι εντελώς διαφορετικό σε μιά άλλη. Έτσι τελικά οι λόγοι που κρύβονται πίσω απο το “Πώς” και το “Γιατί” το στρές έχει επιπτώσεις πάνω στη γονιμότητα , μπορεί επίσης να είναι πολύ εξατομικευμένοι.

Ενώ ο ακριβής συνδετικός κρίκος μεταξύ στρές και γονιμότητας δεν είναι γνωστός , μια σειρά μελετών υποδεικνύουν την άμεση επίπτωση, η οποία είναι δύσκολο να αγνοηθεί.

Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “ Human Reproduction “, συγκρίθηκαν ποσοστά εγκυμοσύνης σε ζευγάρια που ανέφεραν να είναι σε κατάσταση στρές και άλλων που δεν ήταν.
Βρέθηκε: Η εγκυμοσύνη είχε πολύ περισσότερες πιθανότητες να συμβεί τους μήνες που τα ζευγάρια ανέφεραν ότι ένιωθαν καλά —ευτυχή και χαλαρά. Ενώ είχε πολύ λιγότερες πιθανότητες να συμβεί τους μήνες που ανέφεραν πως ένιωθαν πιεσμένα και σε κατάσταση στρές.

Εν κατακλείδι φαίνεται πως μια περίοδος χαλάρωσης πριν οποιαδήποτε προσπάθεια τεκνοποίησης ίσως να καταστήσει την σύλληψη, μια εύκολη διαδικασία, παρά το γεγονός ότι οι συνθήκες που ζούμε και εργαζόμαστε, καθόλου δεν βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Γιάννης Βιτουλαδίτης