Όταν οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με τον αυτισμό

Screen-Shot-2015-04-08-at-9.26.33-AMΔεν είναι εύκολο να ακούσεις ότι το παιδί σου έχει αύτισμο και να συνειδητοποιήσεις ότι η ζωή σου θα είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που είχες προβλέψει μέχρι τώρα. Η καθημερινή ζωή με ένα παιδί που αντιμετωπίζει ειδικές ανάγκες έχει πολλές προκλήσεις. Κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο και είναι πιθανόν να νιώσει έναν καταιγισμό συναισθημάτων όταν έρχεται αντιμέτωπος με μια τέτοια αλήθεια. Ας δούμε λοιπόν ποιά είναι αυτά τα στάδια συναισθημάτων που περνάει ένας γονέας μαθαίνοντας την αλήθεια..

ΣΟΚ. Αρχικά, μόλις ένα παιδί διαγνωστεί με αυτισμό οι γονείς περνάνε ένα σοκ. Αδυνατούν να πιστέψουν και να δεχτούν ότι ο αυτισμός έχει χτυπήσει την δική τους πόρτα. Συνήθως καταφεύγουν σε κάποιον άλλο ειδικό ελπίζοντας ότι η διάγνωση θα είναι διαφορετική (άρνηση).

ΑΡΝΗΣΗ. Σε δεύτερο επίπεδο οι γονείς αρνούνται την πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα αυτού είτε προσποιούνται ότι δε συμβαίνει τίποτα είτε καταφεύγουν σε άλλους ειδικούς για δεύτερη και τρίτη γνώμη.

ΘΥΜΟ. Ο θυμός είναι ένα πολύ φυσικό στάδιο το οποίο περνάει ο γονέας και συνήθως δεν κρατάει πολύ και καταλήγει σε λύπη (παρακάτω). Αρνούνται να πιστέψουν ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο και γεννιούνται ερωτήματα τύπου “γιατί σε εμένα”, “γιατί στο δικό μου παιδί”, “γιατί στην δική μου οικογένεια”.

ΛΥΠΗ. Το συναίσθημα της λύπης συνδέεται με τα όνειρα και τις ελπίδες που οι γονείς έχουν σχεδιάσει για τα παιδιά τους. Είναι πολύ ισχυρό συναίσθημα και θέλει μεγάλη προσπάθεια για να το διώξεις. Λυπάσαι για το παιδί σου και όλα αυτά που είχες φανταστεί και δεν ξέρεις αν μπορούν να πραγματοποιηθούν.

ΑΠΟΔΟΧΗ. Και όταν ο κύκλος των συναισθημάτων έχει φτάσει στο τέλος του οι γονείς καταλήγουν στο να αποδεχτούν την αλήθεια και φυσικά να την αντιμετωπίσουν. Είναι το πιο σημαντικό συναίσθημα γι’αυτό είναι και το τελευταίο. Είναι σημαντικό να δέχεσαι ότι το παιδί σου έχει αυτισμό και να δέχεσαι τον ΑΥΤΙΣΜΟ. Αυτό σημαίνει ότι είσαι έτοιμος να προχωρήσεις μαζί με το παιδί σου και να γίνεις συνοδοιπόρος.

Δώστε στον εαυτό σας χρόνο. Χρόνο και υπομονή για να συνειδητοποιήσετε πως το παιδί σας χρειάζεται όλη σας την θετική διάθεση για να προχωρήσετε μαζί του. Σίγουρα τα συναισθήματα θα πηγαίνουν και θα έρχονται κατά καιρούς αλλά θα νιώσετε και έντονα συναισθήματα ελπίδας και χαράς καθώς θα βλέπετε το παιδί σας να κάνει πρόοδο και να εξελίσσεται.

Μαριλένα Κιτσάκη

Comments

comments